Życie chrześcijańskie prowadzone na serio, w każdym powołaniu, w sposób nieunikniony staje się walką duchową. Dopóki jest to walka z pokusami do grzechu, to sprawy są jeszcze jasne, choć wcale nie znaczy, że łatwe i że tu nie jest potrzebny towarzysz duchowy. Gdy jednak osiągnie się ten etap, że człowiek wyklucza jakikolwiek grzech- nawet lekki- jako metodę radzenia sobie w życiu, zły duch zmienia metodę.
Jak wspomina o tym św. Paweł (por. 2 Kor 11,14), przybiera on postać anioła światłości i zaczyna kusić, zachęcając do myśli, słów i czynów dobrych, a niekiedy nawet wspaniałych, takich jednakże, które po jakimś czasie sprowadzają na złe drogi. Na tym etapie konieczny jest doświadczony kierownik czy towarzysz duchowy.
Ks. dr Stanisław Łucarz "Kierownictwo czy(li) towarzyszenie duchowe" z książki "Walka duchowa"
