"Postęp nie przezwyciężył ani ubóstwa, ani głodu, ani wojen, ani chorób, ani śmierci, które się na swój sposób rozwinęły. Człowiek, zapominając o swoich początkach i o swym wyznaczonym przez Boga przeznaczeniu, pogrążył się w absurdzie. Tak narodziła się cywilizacja niepokoju, w której środki uspokajające stały się chlebem codziennym człowieka bez Boga; znalazł się bowiem sam, bez racji życia i bez przyszłości."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 120
"Młodzieńczy XIX wiek, upojony postępem, delektował się tym.
- Człowieku, oto dojrzałeś, wkrótce będziesz panem świata. Zdobyłeś wiedzę. Nie potrzebujesz już Boga i Opatrzności. Postęp techniczny będący twoim dziełem, przezwycięży ubóstwo, choroby, wojnę, a może i śmierć. Bóg podtrzymywał twą zależność, a oto dojrzałeś do wolności. To lepiej, że Bóg nie istnieje. Możesz bezkarnie ogłosić Jego śmierć. Ty jesteś bogiem przyszłości."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 119
"Ta metamorfoza nastąpiła błyskawicznie. Społeczeństwa były religijne, a przede wszystkim chrześcijańskie. Dziś są zeświecczone i laickie, do tego stopnia, że zawsze aktualne potrzeby religijne często kierują ludzi ku różnym przewrotnym sektom, nieraz samobójczym, a nawet oficjalnie satanistycznym..."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 118
"Wszystko odbywa się tak, jak gdyby szatan przyjął styl dyskretnego prezesa wielkiej korporacji, który rządzi nie pokazując się."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 118
"Koniec XIX w. i pierwsza połowa XX w. ilustrują dobrze taktykę przeciwnika, proroczo określoną przez Baudelaire'a: <<Największy podstęp diabła to przekonanie nas o tym, że on nie istnieje>>".
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 117
"Wiara tak samo potrzebuje religii jak ziarno ziemi, by móc zakiełkować."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 115
"Tendencja w teologii do głoszenia wiary bez religii (bardzo modna po ostatnim soborze) także oddziaływa w podobny sposób. Rytuały uważa się więc za magię, którą należy wyeliminować, a tradycyjne symbole za przeżytki. Tak więc wyeliminowano z egzorcyzmów wodę i sól oraz sól z sakramentu chrztu, w którym zresztą ograniczono główne egzorcyzmy."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 115
"Już Freud uważał religię za objaw nerwicy..."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 115
"Zgodnie z tradycją chrześcijanin nie powinien lękać się demona. W Jezusie Chrystusie jesteśmy silniejsi, tak jak był silniejszy archanioł Michał walczący z serafinem Lucyferem: silniejsi przez zwycięską miłość. Tradycyjną postawą Kościoła nie jest więc paniczny strach, lecz pogoda ducha, pełen ufności spokój, ironia wobec niskich podstępów kusiciela."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 88
"Szatan nie może człowieka "zmusić" do grzechu - wyjaśnia św. Tomasz..."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 87
"Szatan (podobnie jak anioł stróż) może wpływać w dwojaki sposób na wolność człowieka:
- może oddziaływać na rozum, podsuwając materialne wyobrażenia. Jednak podczas gdy anioł rozjaśnia w tym czasie rozum człowieka, szatan, wprost przeciwnie, "zaciemnia" umysł ludzki, by przystał na grzech. Może posunąć się aż do całkowitego uniemożliwienia korzystania z rozumu, wraz z utratą świadomości, w przypadku opętania
- oddziaływanie na wolę jest bardziej ograniczone, należy jednak dobrze zrozumieć to, co św. Tomasz z Akwinu nazywa wolą. Jest to według niego zdolność kochania i przynależenia, dana osobie ludzkiej..."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 86, 87
"Szatan może oddziaływać na nasze władze umysłowe, katalizować i ukierunkowywać nasze motywacje. Może posunąć swe oddziaływanie tak daleko, że zamieszka w ciele człowieka i będzie posługiwał się nim jak narzędziem. Nie może jednak bezpośrednio wpływać na wolę ludzką, ośrodek wolnych, suwerennych decyzji, którym obdarzył nas Stwórca, zapewniając mu całkowitą autonomię."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 86
"Oznaki opętania i osaczenia są takie same, dlatego też egzorcyści nie są zdecydowani co do ich rozróżniania. Różnica zasadnicza polega jednak na tym, że wola świętych zwycięsko się opiera. Ich wolność, pogrążona w nocy, pozostaje złączona tylko z Bogiem. Twierdza jest oblężona, ale nie zdobyta."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 84
"Gdy szatan osiąga swój cel, mówi się o:
- "opętaniu", w przypadku grzeszników, którzy oddali mu się, w tym sensie że może nad nimi skutecznie panować;
- "osaczeniu" w przypadku świętych. Jego celem jest zgorszenie ich, to znaczy doprowadzenie do upadku, zobojętnienia lub zwątpienia, co byłoby czymś najgorszym. Może jednak tylko ich osaczyć, fizycznie i psychicznie. Może wywołać w nich wrażenie, iż do niego należą. Jest to jednak fałsz, a w głębi swej duszy święty zwycięsko odpiera ataki."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 84
"Rzadziej demon prześladuje tych, którzy przeszkadzają mu w jego działaniach. Nagromadza wówczas nieszczęścia, klęski i choroby, by doprowadzić do rozpaczy przyjaciół Boga, tak jak próbował tego w odniesieniu do Hioba."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 83
"Klientami egzorcystów są w większości osoby, które uważają się za ofiary zaklęć i czarów. Ich życie, rodzina, sprawy zawodowe, dom oraz zdrowie zaczynają się w sposób przerażający chylić ku upadkowi."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 81
"Potrafi także pozbawić równowagi i opętać dusze, wprowadzając je na oszałamiające szlaki spirytyzmu i podobnych praktyk. Już Biblia ostrzegała przed nimi."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 81
"... szatan, zwiódłszy swych klientów, później ich tyranizuje. Nie ma przyjaciół; ma tylko niewolników."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 80
"Demon działa w świecie, dysponując władzą, o której mówi Pismo Święte i doświadczenie ludzkie. Władzę tę sprawuje na dwa sposoby: zwodzenie i przymus."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 80
"Zdaniem Melchiora Cano (teologa hiszpańskiego z XVI wieku) najbardziej winne demony miałyby być zamknięte w piekle, zaś mniej winne mogłyby je opuszczać po to, by kusić ludzi. Zdaniem innych demony mieszkają "w powietrzu"."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 79
"Egzorcyści są podzieleni w kwestii imienia pierwszego anioła: Lucyfer czy Szatan? Niektórzy uważają, że szatan jest drugi po Lucyferze; inni na odwrót, a jeszcze inni utożsamiają obie postaci."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 70
"Jezus nie dyskutuje z szatanem; rozkazuje mu i zachęca swych uczniów, by rozkazywali mu w Jego imieniu. Jest to doświadczenie świętych i prawdziwych egzorcystów."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 63
"Paweł wie, że szatan zastawia pułapki na chrześcijan, wykorzystując ich szlachetność. Małżonkowie przyjmujący okresową abstynencję seksualną powinni strzec się, by szatan nie skorzystał z ich wstrzemięźliwości, aby ich kusić (1 Kor 7,5)."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 53
"... Zły, twórca zła, odcina, dzieli, dezintegruje, korumpuje i zabija."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str
"Po swym zniżeniu się aż do zstąpienia do otchłani Chrystus triumfuje przez Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Zwyciężył świat (J 16,33). Piekło nie ma już nad Nim żadnej władzy, ale Jego zwycięstwo nie pozbawiło szatana mocy. Prowadzi więc nadal walkę z ciałem mistycznym Jezusa, którym jest Kościół: z nami, którzy jesteśmy jego członkami. Walka ta będzie trwała aż do skończenia świata. Naszym zadaniem jest zatem staczać nieustanną, zaciętą walkę o ostateczne zwycięstwo Chrystusa."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 43
"Ale to nie wystarcza kusicielowi. Jego całkowite zwycięstwo nastąpiłoby wówczas, gdyby Zbawiciel, pogromca grzechu, znalazł się na orbicie grzechu.
Tak więc przeciwnik rzuca na szalę swą ostateczną pokusę, którą stosuje wobec największych świętych: rozwiesza zasłonę psychologiczną nad ich sumieniem, żyjącym dotąd w ekstazie doskonałej jedności z Bogiem.
(...)
Zarówno wielu świętych kanonizowanych, jak i prostych chrześcijan, których znam, nie może się oprzeć wrażeniu opuszczenia i znienawidzenia przez Boga śladem Tego, który nie znał grzechu."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 41
"... ze wszystkich stron pojawiają się przeciwnicy Jezusa, i to wśród ludzi, którzy powinni Mu sprzyjać. Faryzeusze, stanowiący elitę (Mk 2,24), "ze zwolennikami Heroda zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić"; uczeni w Piśmie oskarżyli Go, że jest opętany i rozpoczęli przeciwko Niemu wojnę na śmierć i życie. Jego rodzina chciała powstrzymać Go przed dalszą działalnością, przypuszczając, że odszedł od zmysłów (Mk 3,20;31-35). Gerazeńczycy, których uwolnił od groźnego szaleńca, prosili Go, by się oddalił (Mk 5,17)."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 38
"Szatan prześladował Ojców pustyni i wielu innych, aż do proboszcza z Ars, ojca Pio, Marty Robin i ludzi nam współczesnych, co do których dysponujemy obszerną, lecz utajnioną przez roztropność i obyczajność dokumentacją."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 36
"Tak więc słabość ludzka Chrystusa na każdym etapie Jego życia poddawana była pokusom i działaniom niszczycielskim szatana."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 35
"Tak więc zarówno w Ewangeliach, jak i w Dziejach Apostolskich sprawa jest jasna. Jezus nieustannie walczył z demonami. Wypędzał je. Dał swym uczniom władzę czynienia tego w Jego imieniu."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 32
"Św. Paweł potępia czary, zaraz na drugim miejscu po magii, jako uczynki "zrodzone z ciała", wrogie duchowi Bożemu (Ga 5,20)".
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 32
"Jeszcze dziś - stwierdzają egzorcyści - wielką ulgą dla demonów jest przebywanie tu, na ziemi. Wydaje się, że odczuwają to jako swego rodzaju wyrwanie ich z piekła, quasi- ucieczkę. Uciekają przed swym nieszczęściem, dzieląc je ze swymi ofiarami. Jest to sadystyczna satysfakcja."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 27
"Najpierw należy jednak ujawnić jego tożsamość (w formie, w jakiej niektórzy egzorcyści korzystają do dziś).
< I zapytał go:
- Jak ci na imię?
Odpowiedział Mu:
- Na imię mi Legion, bo nas jest wielu>
(Mk 5,9, Łk 8,31)."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 27
"Demon przemawia ustami opętanego, którego wykorzystuje jako narzędzie. Fakt ten, opisywany wielokrotnie w Ewangeliach, przetrwał aż do naszych czasów w codziennym doświadczeniu egzorcystów. Zły duch, który mieszka w człowieku, może wprawiać w ruch jego ciało i opanować jego psychikę, w różnych zresztą formach."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 27
"Uczniowie mimo otrzymanej władzy, nie mogli wypędzić demona. Byli tym zakłopotani. Chrystus zarzuca im niewystarczalność modlitwy "i postu", o którym mowa w wielu rękopisach. (Mk 9,29; Łk 2,37)."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 25
"Jeszcze dziś - napisał do mnie pewien egzorcysta - demon ma zwyczaj ukrywać się za jakąś chorobą lub jej objawami."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 25
"Księga Mądrości (2,23) ujawnia sens tego dramatu:
<Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka-
uczynił go obrazem swej własnej wieczności.
A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła
i doświadczają jej ci, którzy do niego należą>"
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 21
"Szatan stawia na odczuwalną atrakcyjność owoców (atrakcyjność zmysłową, związaną z pożywieniem, a nawet z seksem, nieodłączną od natury człowieka), by wciągnąć pierwszych ludzi do większego grzechu, swego grzechu anioła, nieufności wobec Boga, buntu przeciw Bogu, pokusy postawienia się na miejscu Boga, jako istota niezależna, rządząca się w imię doskonałej wiedzy własnymi prawami."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 20
"Szatan jest więc ukazany jako stworzenie Boże: najbardziej przebiegłe ze wszystkich."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 19
"Jeśli chodzi o egzorcyzmy, to pojawiają się one już ok. 200 roku przed Chrystusem w Księdze Tobiasza (6,8; 8,2), w otoczce towarzyszącej im magii..."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 18
"Znaczenie zachowania wiary w Jahwe, Boga Jedynego, pociąga za sobą zakazy i środki radykalne, aż do kary śmierci włącznie, aby wykazać, że śmierć duchowa człowieka jest gorsza niż śmierć biologiczna."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 15
Mam problemy z telefonem.
Gdybym nie mógł się tu dostać kontynuacja będzie tutaj:
https://korzystanieszybko2025.blogspot.com
"Objawienie biblijne zakazuje uznawania jakichkolwiek bogów poza Jahwe, jakichkolwiek autonomicznych mocy, które nie objawiałyby Stworzyciela wszystkich rzeczy. (...)
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!"
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 15
"Także dziś jest całe mnóstwo czarowników, czarnoksiężników, którzy potrafią odczarować, a ich profesja jest - jak zobaczymy - bardzo lukratywna."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 14
"W świecie antycznym istniała obfitość duchów i demonów, mniej lub bardziej dobrych czy złych, które starano się ujarzmić i pozyskać."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 14
"Bóg kocha swe zbłąkane stworzenia i podtrzymuje je w ich istnieniu i w ich wolnym zgubnym wyborze, nawet jeśli z Nim walczą i przeciw Niemu występują. Takie jest podłoże tajemnicy Zła i tajemnicy potępienia, która jest zarazem tajemnicą miłości."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 10
"Tego przeciwnika nie można lekceważyć. Jego anielska inteligencja przewyższa naszą. Jego działalność jest więc niebezpieczna. Nie jest on jednak tak jak Bóg stwórcą. Ten twór upadły i przewrotny posiada tylko władzę unicestwiania oraz deprawowania. Dlatego poniża, prowadzi na manowce, niszczy."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 9
"Demon jest znakiem sprzeciwu. Niegdyś wzbudzał lęk i pojawiał się w nocnych koszmarach. Dziś dla inteligencji, nawet dla ludzi wierzących, stał się mitem."
René Laurentin, "SZATAN mit czy rzeczywistość", str. 6
"Wiara, nadzieja i miłość są energiami, ponieważ one właśnie decydują o życiowym dynamizmie chrześcijanina. Działają jako pochodząca od Boga siła napędowa."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 260
"Wszyscy chrześcijanie - a więc nie tylko zakonnicy, jako kiedyś tak zwany stan doskonałości - są powołani do pomnażania daru świętości, innymi słowy, wszyscy powinni dążyć do świętości przez czyny miłości Boga i bliźniego."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 245
"Usprawiedliwienie domaga się od człowieka trwania w dobrych uczynkach."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 242
"Łaska Boża nigdy nie zbawia poszczególnych ludzi jako odizolowanych od siebie jednostek, lecz realizuje ich zbawienie poprzez społeczność i w niej."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 230
"Zbawienie jest możliwe nawet dla niewierzących: "Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy wogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie"."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 226
"Łaska jest powszechna, co znaczy, że zbawcze działanie Bożej miłości rozciąga się na wszystkich ludzi."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 208
"Łaska jest konieczna. Znaczy to, że bez działania Bożej miłości człowiek nie może osiągnąć zbawienia."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 208
"Łaska jest czymś darmowym. Znaczy to, że człowiek nie może żadną miarą domagać się zbawczego działania Bożej miłości. (...)
Łaska jest zatem czystym darem i ludzie nie mogą ani nią dysponować, ani ściśle określać granic jej działania."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 208
"... łaska jest dobrowolną i wierną miłością Boga do ludzi, która się ujawnia w historii przez działania i dary zmierzające do ich zbawienia."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 202
"Łaska jest konkretnym wyrazem dotknięcia człowieka przez Boga."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 200
"Łaska to nie ucieczka od świata, lecz jego przeobrażanie. (...)
Konkretną formą jej oddziaływania jest wewnętrzna siła do angażowania się w przeobrażenia społeczne, zmierzające do realizacji sprawiedliwości i pokoju."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 197
"Usprawiedliwiony nie może o własnych siłach wytrwać "w czynieniu dobra aż do końca swego życia"; "potrzebuje specjalnej pomocy Bożej, która by nim kierowała i chroniła go przed atakami pokus"."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 155
"Wykluczone jest także podniesienie się z grzechu o własnych siłach - takie, które oznaczałoby samousprawiedliwienie człowieka, czyli przejście własnymi siłami ze stanu winy do stanu sprawiedliwości..."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 155
"Nawrócenie człowieka do Boga może nastąpić tylko wtedy, jeśli Bóg go do siebie nawróci. W związku z aksjomatem mówiącym, że "kiedy człowiek czyni co może, Bóg łaski nie odmawia"..."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 154
"... pięć podstawowych skutków, jakich łaska dokonuje w czasie. Są to: uleczenie duszy, poruszenie do dobrego, wykonanie dobrego czynu, wytrwanie w dobrym i osiągnięcie chwały."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 154
"Łaska uświęcająca ma na celu jedynie dobro jednostki, gdy tymczasem łaska darmo dana zmierza do dobra wspólnego całego Kościoła".
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 152
"Łaska uświęcająca, to łaska, "przez którą sam otrzymujący ją człowiek jednoczy się z Bogiem". Uświęca ona człowieka, ponieważ go usprawiedliwia i w ten sposób czyni miłym Bogu. Łaska darmo dana natomiast to niezasłużony dar, który Bóg daje człowiekowi "po to, by pomagał innym do usprawiedliwienia". Konkretnie chodzi tu o charyzmaty..."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 152
"Sama ludzka wolna wola nie wystarczy, by wytrwać w dobrym aż do końca, by się samemu wyzwolić z grzechu oraz w stanie grzechu uniknąć następnych grzechów."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 147
"... wolna wola współistnieje z łaską i z nią w rozmaity sposób współpracuje."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 134
"Dobro, które czynimy, jest dobrem Boga i naszym. Dobro, którego dokonała wolna wola przy współudziale łaski, zostaje w końcu policzone człowiekowi na sądzie ostatecznym jako jego zasługa."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 131
"... łaska Boga, który chce zbawić wszystkich ludzi bez żadnego wyjątku, działa jako umacniająca pomoc, sprawiając, że ludzkie wysiłki osiągają cel."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 126
"Nie próbujmy zgłębiać tego, co niezgłębione, ani badać tego, co niezbadane. Wg Rz 9,20 każda taka próba kończy się niepowodzeniem: "Kimże ty jesteś", człowieku... wobec Boga!"
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 122, 123
"Bóg okazuje się przerażająco sprawiedliwym sędzią: ta wielka liczba odrzuceń ma unaocznić, "że dla Boga nie ma najmniejszego znaczenia żadna, największa nawet liczba sprawiedliwie potępionych"."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 120
"Człowiek nie ma żadnego wpływu na swój los; nie może się nawet przeciwstawiać. Bo wszechmocna wola Boża nieustannie kieruje ludzką wolę w dowolnie wybranym kierunku, zarówno do dobra, jak i do zła; Bóg dokonuje w ludzkich sercach wszystkiego, co chce po to, by się spełniło odwieczne przeznaczenie albo jego brak."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 118
"Zachowany tu zostaje prymat łaski: "Nikt się nie zbawia mocą własnych zasług; wszyscy bez żadnej różnicy osiągają zbawienie dzięki łasce Bożej"."
Georg Kraus, "Nauka o Łasce...", str. 106